4000

Savruluyor ateş dalgalarında yüzen onlarca
Küçük penceremden kurduğum o hayalde
Açar mıyım kanatlarımı ben de
Bir yere bir göğe
Çırpındıkça batıyorum bu döngüde
Çok mu bana bir nefes huzuru
Göremez miyim süzülmeden yamacında
Daha da büyüyen imkansız dağı
Kendi derinimde sessiz ıssız karanlıkta
Uçamadan ben bugün kondum sanki
yok bir umuda
Boş bomboş bir sona
Daldım tek başıma
Düğümlendim boğazımda
Ve zamanda her yaşım uzaklaşıp kaybolmuş da
Anladım sonunda boşa yaşanmış
hayata
Boşa, bomboş bir umuda
Uçmuşum kafesimin en kuytusunda.