3000

Uçuyor ortalık
Uçuyor zaman
HerŞey çok yaman
Açıyorum perdeleri
Güneş girsin içeri
Hiçbir sınırım yok derken
Öğrendim varmış meğerse
Aldım geçmişten
Sınırlarımı daha fazla zorlama
Bu iş bitmesin
Daha çok erken
Karnım acıktı
Guruldasın mı yani
Bazen güzel
Bazen içten
Bazen uzak
Bazen de korkutuyor
Sana kapılmış olmam
Avucuna mı aldın beni sen
Kaçmam gerek kaçmam gerek
Hep daha ileriye
Hep daha ileriye
Beni engelleme
Yazdığım kelimeler bir anda çıktılar gene
Azalmasını isterken çoğalan bir duygu var içimde
Bilemedim ben de ne
Neyse ne
Sevgi mi bu
Açıldı kutu
SEVGİ
Çıktı içinden
Senin olan
Rutin akşam
Rutin sabah
Rutin gün benim olan
Gece her zaman hep parlak
Halatı çekerek yelkeni aç
Kaptanın emri
İşte bu duyguya
Nasıl engel olabilirm ben
Olamıyorum olamıyorum
Kendi kendime yaşarken
Hep bir anda çıkıyorsun sen
Karşıma
Güneş parlıyor sayfalarda
Yaz diyor kalem bana
Yazıyorum seni düşünerek
Biliyorum yazdıklarım sen değilsin
Tecrübem var bu konuda
İlginç bir durum
Ben de bilmiyorum bu ne
Neyse ne
Kutu açıldı sevinç çıktı
Senin olan
Rutin akşam
Rutin sabah
Rutin gün benim olan
Gece her zaman hep parlak
Halatı çekerek yelkeni aç
Kaptanın emri
Dur diyemiyorum
Diyemeyeceğim de galiba
Yavaş yavaş adımların
Hızlı ve keskin otomatik hareketlerin
Bu yavaş yaklaşmanı hep yalanladı
Örnek mi istiyorsun
Vereyim
İlk suyunu içtin
Bardağını anıda çalkalayıp tezgah üstü kapattın
Bu çok doğal bir sendin
Kim var karşımda dedirttin bana ve eridim
Babaannemi hatırlattın
Sonra çok su içtik beraber
Bu doğallığını hep gizledin
Bir duygu daha çıkmak istiyor bu akşam
Bilemedim ben de ne
‘’zaman yok’’ duygusunun verdiği heyecan mı bu
Açıldı kutu
Çıktı ve yayıldı dünyaya
Senin olan
Rutin akşam
Rutin sabah
Rutin gün benim olan
Gece her zaman hep parlak
Halatı çekerek yelkeni aç
Kaptanın emri