​

Ne zaman kâğıda dönse kalemin yüzü 

Tüm yazılan cümlelerde 

Sen. 

Ne yana baksa gözlerim 

Gözlerin nurdan katre heryerde 

Sen 

Oysaki ben 

Seni görmedim 

Görmeden yaşadığım duygunun adı 

Aşk mı 

Her adımda aklımın gidiş gelişleri 

Bir ay tutulmasınamı işaret yoksa 

Aşk tutulmasına mı 

Kalabalık yerini sessizliğe ve yalnızlığa bıraktığında 

Tenimdeki can düşüncelere dalar 

Düşüncelerimde gezinen 

Sen 

Ve 

Sen öyle yücesin ki yüreğimde 

Seni söylerken bile 

Şu dilim,yüreğim lâl olur 

Can çıkmak ister mahseninden 

Çoğunlukla gece ve yalnızlığımda 

Bir tarifsiz hüzün kaplar yüreğimi 

Belki 

Sen li belki 

Sen siz boşluklarımı 

Gözlerime birikir vuslatın yağmurları 

Dışa akmaz,akar içime 

Sen diye 

Soluduğum nefes işliyorsa zerreme 

Sen de bendesin zerrelerimde 

Yüreğimdeki o noktada gizlisin 

Bu kalem yazmaz 

Senden başka 

Naralar atmaz 

Senden ses gelmeyince 

Suskun olur,hor görülür,örter herşeyi üzerine 

Sen ki ismin anıldığında 

Tüylerimi diken diken eden 

Yüreğimi titreten 

Sen 

Seni yazmayan kalem kırılmalı 

Seni anmalı gönüller 

Senle yanmalı sineler 

Zaten yanmayan hiç bulabilir mi 

Gerçek 

Aşk’ı 

Zahmetsiz olurmu 

Aşka giden yol 

Çile lazım,dert lazım 

Zıttı sabır lazım,şükür lazım 

Tüm çilelerin ve dertlerin 

Yükünü alıp 

Sana gelirim 

Gidecek başka 

Sen yok 

Bir kere adım attım 

Sana gelen yollara 

Başka yola sapasım yok 

Yol yok başka benim için 

Bir 

Sen... 

Seni anladığıma,yaşadığıma 

Nasıl şükretmeyeyim, 

Nasıl nankörlük edeyim ki... 

Sen sinemdeki zerremde 

Canıma can katan 

Aşk... 

Aşkın her halinde 

Sen 

Seni 

Aşkın her halinde yaşamak 

Gönülden teslimiyet işidir 

Nutkum tutulsun 

Seni anınca 

Rüzgar esmesin 

Nefes almasın 

Kalp atmasın 

Canım 

Sana ulaşsın 

Mahsende yıllanmış,

Senle dolmuş 

Bendeki şekillenmenin sanatkârı 

Sensin 

Sanatçı sanatını göstermek ister 

Sen ki benle sanatını gösterensin 

Bir gün cümleler olur gerçek 

Bir 

Sen var bende 

Ben de ben yok...