3000

Sabrına hayran kaldım hep. 

Bakışındaki nura, 

Gülüşündeki içtenliğe… 

Sonunda sen oldum anne! 

Senin gibi baktım olaylara. 

Yolda yürürken karıncalar aklıma geldi hep, 

Ya onları ezersem diye… 

Sevecen baktım insanlara… 

Amansızca gelen kötü şeylerden 

İyi dersler çıkardım hep! 

Sonunda sen oldum anne! 

En kötüsü de ne bilir misin anne? 

Pişman oldum!!! 

Sabırdan,sabırsız oldum… 

Bakışlarımdaki nur söndü, 

Gülüşümdeki içtenlikse anlamsız… 

Anlayacağın anne, 

Özendiğim sende 

Bir şeyi fark edememişim. 

Hayata karşı verdiğin mücadeledeki 

Tedirginliği görememişim… 

Sen gülerken düşüncelerini fark edememişim… Kısacası,sorumluluğun ne büyük olduğunu 

Anlayamamışım anne! 

Ezildiğini görememişim… 

İyi ders çıkarmalarından,sabrından 

Büyük haz alırken, 

Hep susmak zorunda kaldığını 

Görememişim ben anne! 

İdare etmen gereken o kadar insanın 

Sana bağırışlarını dinlerken, 

Senin susmalarını gördüm hep… 

En kötüsü de ne biliyor musun? 

Onların içinde ben de vardım!!! 

Sana bağıran… 

Ben de ezdim seni. 

Ve şimdi… 

Şimdi ben eziliyorum annem! 

Bedel ödüyorum… 

Zoruma gittiğinden değil 

Sakın yanlış anlama beni! 

Meğer sen ne büyük insanmışsın. 

Aslında o da değil anlatmak istediğim… 

Sen de özenmiş miydin annene anne?!!!