10000

İnsan bir şeyleri kabullendirmesi için
Önce kendini harab etmesi gerekmiş
Toprağa düşen kuru yaprağı
Deli rüzgarın savurduğu gibisindir
Rüzgarın estiği yöndür senin yönün

Bilmediğin yerlere sürüklenmenin
Kendinde oluşturduğu farklı heyecanları
Biriktirirsin yüreğinde oysaki yüreğin
Dile gelmek ister o an
Haykırmak ister büsbütün

Rüzgara meydan okursun
Şuurun yerine geldiğinde
Tıpkı birşeyleri kabullendirmedeki
Kararlılığın isteğin azmin gibi
Sert bakışların dik duruşun belirir…

Görenler seni,sanarlar ki ne heybetli
Olabilir görünüş tam bir Yiğit edası
Görürlermi ki yürekte olan biteni
Duyarlar mı ki canda kopan fırtınayı
Anlamazlar ki bu sert bakışların nedenini
Ve sonunda kararlılığın galip gelir
İçinde anlamsız tatsız bir mutluluk belirir
Kazandığına sevinir ya herkes
Bu kazanma sende derin tahrip izleri
Parçalara ayrılmış can kırıkları bırakır
Öylece gülersin işte kazandım dersin
Oysaki istediğin böyle galip gelmek değildi ki
Barizdi istediklerin 2,3 şeyden ibaretti…
Hayata yükte değildi oysaki
Şu fani ömrün
Ne parası,ne makamı
Red ettim ben hepsini
Mutlu eden değil ki bunlar insanı
Aciz varlığımın yegane istedikleri;

Kırıntı kadar huzur,
Kırıntı kadar sevgi,
Kırıntı kadar aşk,
Kırıntı kadar şefkat ti…
Var mı kırıntı kadarlarımı verebilecek
bir insanoğlu ?

Söz : Erdi Gören - Kırıntı Kadar
02.06.2011