​

ÖZLÜYORUM

Bir kağıt,
Bir kalem,
Ve ben.
Oturuyoruz.

Küçük bir umudun aydınlattığı
Masum bir hayatın boşluğunda.

Kağıt bakıyor,
Kalem yazıyor,
Ama olmuyor.

Sonra resmini çıkarıyorum,
Kaderimin iç cebinden.

Kağıt susuyor,
Kalem susuyor,
Ben susuyorum.

Bir müzik açıp
Resmine bakıyorum.

Güzelliğinle buğulanmış ekranda
Maziyi görüyorum.

Gülüşün,
Sevişin,
Yeşilinde kaybolduğum gözlerin.

Yirmili yaşlarda
Çocukluğumu yaşattığın o günler.

İlk aşkım deyişin,
İlk elimi tutuşun,
İlk kavgamız,
İlk sevdamız,
Çılgınca yaşadığımız yıllar.

Ve sırf içinde
Sen varsın diye
Bana huzur veren
Anılar.

Anlatıyorum bütün bunları
Kağıda,
Kaleme.

Kağıt ağlıyor,
Kalem ağlıyor,
Ben özlüyorum.