​

Yine sabah ettim be 

Günahında boğulasıca 

Yine sabah ettim 

Uykusuz gecelerimin hesabı sorulasıca 

Yine sabah ettim 

Korktum rüyamda görmekten seni 

Ve korktum dokunup sevmekten seni 

Onursuz sevdamın imkansız kahramanı 

Gurursuz aşkımızın yasak kırmızı elması 

Yine sabah ettim be 

Yine sabah ettim 

Gerekmez mi bu gözlerin de uyuması? 

Neden bu kadar acı herşey? 

Ve neden bu kadar ağlanası? 

Nerede vicdan? 

Gerekir miydi bu denli unutulması? 

Ve de rafa kalkması? 

Canımdan parça parça eksiliyorsun 

Zerre zerre azalıyorsun 

İlmek ilmek sökülüyorsun 

Acıdan uyuşmuş tüm hücrelerim 

Bundan sonra yaşayacak mı sanıyorsun? 

Yine haklısındır sen 

Canım sevdiğim 

Ama yoook yanılıyorsun 

Yine sabah ettim 

Ezilmiş yüreğimle damla damla kanarken 

Yine sabah ettim 

Kan oturmuş gözlerimle çaresizce ağlarken 

Can bu da, dayanır mı bunca acı seline? 

Can bu da, bırakılır mı yapayalnız kaderine? 

Hasta ruhumun ilacıydın sevgili 

Şimdi hangi doktor deva bulacak derdime? 

Zaman kavramını yitirdim artık 

Pencereden vuran ışıktan anlıyorum 

Yine sabah olduğunu 

Dualar umutlara, beddualar sana artık 

Öyle bomboş yaşıyorum 

Bilmezdim sessizliğin sağır eden uğultusunu 

Dönüşü olmayan bir yola girmiş sevdamız 

Hangi düşünceye kapıldı da 

Gitmeyi seçti bizim yarım akıllarımız 

Yine sabah ettim 

Bir yere varamadan düşünüp dururken 

Anlamıyorum 

Gerekir miydi böyle yetim, böyle öksüz 

Ve böyle yarım kalmamız?